Tsunami Relief - Donate Online

Το Amazon δίνει τη δυνατότητα για 1-Click δωρεές στον Ερυθρό Σταυρό από τη βασική του σελίδα. Μέσα σε λίγες μόνο ώρες έχει μαζέψει $5M. Πολύ χρήσιμη και η σχετική σελίδα του Google (όπου υπάρχει σύνδεσμος και για το εξαιρετικό Tsunami Help Blog).

Στο μεταξύ, με τα πολλά και μετά από μπόλικη γκρίνια, ο Μπους αποφάσισε χτες να διακόψει για λίγο τις διακοπές του για να κάνει δήλωση συμπαράστασης για την τραγωδία του Ινδικού. Έσπευσε μάλιστα να επιτεθεί και κατά του συντονιστή ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ, Γιαν Έγκελαντ, ο οποίος είχε κατηγορήσει τις εύρωστες χώρες της Δύσης για "τσιγγουνιά." Οι Αμερικανοί ανέβασαν την αρχική, ντροπιαστικά χαμηλή συνεισφορά των $15M στα $35M - περίπου όσα θα δαπανήσουν και για το γκαλά της ορκομωσίας του Μπους, σε είκοσι μέρες. Διαβάστε και το εξόχως αποκαλυπτικό σχετικό editorial των σημερινών Times.

Update: Περισσότερες πληροφορίες για τους γαλαντόμους και τους τσιγγούνηδες του κόσμου εδώ. Σε κατά κεφαλήν ανθρωπιστική βοήθεια, πρώτη και με διαφορά είναι η Νορβηγία. Η Αμερική βρίσκεται στην 9η και η Ελλάδα στη 19η θέση.

Susan Sontag

Έφυγε προχτές σε ηλικία 71 ετών η Susan Sontag, μια από τις ομορφότερες και τις πλέον προκλητικές πένες της σύγχρονης αμερικανικής διανόησης. Είπε κι έγραψε σπουδαία - και για πολλούς αμφιλεγόμενα - πράγματα για την τέχνη, την πολιτική και την κοινωνία στα 40 χρόνια της δράσης της, αλλά αυτό που μου έχει μείνει είναι το τελευταίο δημοσιευμένο κείμενό της. Με τίτλο "Σχετικά με το βασανισμό των Άλλων," το σύντομο άρθρο της στους New York Times τον περασμένο Μάιο ήταν ίσως η διεισδυτικότερη ανάγνωση της ντροπής του Abu Ghraib. Αν ζούσε σήμερα, θα είχε πολλά ακόμη πράγματα να γράψει για τη σχέση μας με τον πόνο των άλλων. Ποτέ δεν ήταν τόσο επίκαιρη.

Το θέατρο δρόμου της Bogota

Η τέχνη στην υπηρεσία της δημόσιας τάξης και της κοινωνικής ειρήνης. Το αστυνομικό κράτος που θα λάτρευαν ο Abbie Hoffman και ο Guy Debord. Και πολλά άλλα. Ντόρα; [Link]

Η άλλη διάσταση της ιστορίας βέβαια είναι η διασταύρωση πολιτικής και performance art. Το όνομα του απίθανου αυτού τύπου και οι ιστορίες που τον συνοδεύουν με κάνουν πάντως να αμφιβάλλω για το κατά πόσο πρόκειται για υπαρκτό πρόσωπο ή για fictional μηντιακή περσόνα.

It's Christmas in Sri Lanka..

Maddampegama, Sri Lanka,
Source: AP

Ο δίσεκτος φεύγει μ'ένα τρομακτικό splash.

A great earthquake occurred at 00:58:50 (UTC) on Sunday, December 26, 2004. The magnitude 9.0 event has been located OFF THE WEST COAST OF NORTHERN SUMATRA. [link]

How to Help

The 'Being John Malkovich' Effect

Στα όνειρά του ο Mark Dery ζει στο ίδιο υπέροχο σύμπαν με το J.G. Ballard, το Mark Pauline και τον Paul Virilio, αλλά και τον P.T. Barnum, το Frederic Thompson και τους αδερφούς Lumiere. Ποιητής του ασήμαντου, γεννημένος χρονικογράφος, ο ιδανικός μέτα-blogger. Το δοκιμάζει αυτό το τελευταίο στο πρώτο post του νέου του blog. [via BoingBoing!]

Meet the Beastles

Ένα νέο ενδιαφέρον mash-up εξαπλώνεται αυτές τις μέρες στα Ιντερνέτς. Οι Beatles συναντούν τους Beastie Boys στο λάπτοπ του dj BC [link]. Έχει αρκετές καλές στιγμές, αν και δε φτάνει στα ύψη του Grey Album, με το οποίο ο DJ Dangermouse - με τη βοήθεια των bloggers και του EFF - έκανε μόδα αυτόν το δημιουργικό ακτιβισμό.

Ωραίο και το διακριτικά σαρκαστικό disclaimer!

By downloading these tracks you agree to delete them within 48 hours. If you object to these being posted online please email me at bob@djbc.net.

Δεσπότης και Ραγιάς

Από το άρθρο του Χρήστου Γιανναρά, στην Καθημερινή της 12/12, που έστειλε ο Γιάννης Μπ. στη λίστα την καλή:

«O δεσπότης δεν χαμογελάει ποτέ, ο δούλος χαμογελάει για να αρέσει στον δεσπότη»!

Aν υπάρχουν ακόμα Eλληνες που βρίσκουν νόημα ζωής στην αρχοντιά του απροσκύνητου, όχι από συναισθηματική ανάγκη και εθνικιστικό νταηλίκι, αλλά μόνο από αδυσώπητη αίσθηση αυτοσεβασμού και ανθρώπινης αξιοπρέπειας, πρέπει κάπως να αντιδράσουν. Mε συλλαλητήριο, ολονύκτια σύναξη στην Πνύκα, αγρυπνία Aκάθιστου στη Mητρόπολη, κάπως. Aλλά να αντιδράσουν. Για να καταγραφεί στην ανθρώπινη μνήμη μια απελπισμένη χειρονομία αντίστασης στην ξεφτίλα. [Το πλήρες κείμενο]

Φοβάμαι ότι, μ'όλο το literary flair, ο Γιανναράς κάνει κακή διάγνωση της εθνικής μας ψυχοπαθολογίας και το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να διευρύνει το χάσμα μεταξύ κοινής γνώμης και κοινής λογικής που υπάρχει στην Ελλάδα. Αντί να προσκαλεί σε συλλαλητήρια και αγρυπνίες Ακάθιστου στη Μητρόπολη, δε θα ήταν προτιμότερο να μας δώσει τη δική του - φαντάζομαι ρεαλιστική και περήφανη μαζί - συνταγή αντιμετώπισης των "εθνικών θεμάτων;"

Και τελικά, μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι είναι εκείνο στην παρούσα ιστορική συγκυρία που κάνει τον Τούρκο δεσπότη και τον Έλληνα ραγιά;

Μυθολογίες 2004: TIME Magazine Person of the Year

Καμία έκπληξη για την επιλογή του Τζορτζ Μπους ως πρόσωπο του 2004, από το ΤΙΜΕ. Δεν περίμενα να βάλουν τη Γιάννα ας πούμε, γιατί ό,τι και να λέμε οι αμερικανικές εκλογές ήταν το γεγονός της χρονιάς. Θα ήταν όμως πιο χαριτωμένο (not to mention πιο αληθινό) να βλέπαμε στο εξώφυλλο τη φάτσα του Karl Rove ή του Rupert Murdoch.

A propos - και χωρίς υπονοούμενα -, χάζεψα λίγο και παλιότερα αντίστοιχα εξώφυλλα, με πρώτο και καλύτερο εκείνο του 1938, όταν "άντρας της χρονιάς" (40 χρόνια πριν την ανατολή της πολιτικής ορθότητας) είχε ανακυρηχθεί ο Αδόλφος Χίτλερ. Ήμουν κι εγώ θύμα της παρανόησης ότι η "βράβευση" αυτή ήταν δείγμα του πόσες συμπάθειες είχε ο Φύρερ στην απέναντι όχθη, έναν μόλις χρόνο πριν την έναρξη του πολέμου. Βλέποντας όμως το ανατριχιαστικό εξώφυλλο του von Ripper και διαβάζοντας το άρθρο, διαλύθηκε κάθε αμφιβολία για το κατά πόσο το TIME ήταν τότε στη σωστή όχθη της Ιστορίας.

[Παρεμπιπτόντως, ο πρώτος τιμηθείς με το συμβολικό αυτό τίτλο - το 1927 -, ήταν ο Charles Lindbergh, ήρωας των αιθέρων, θαυμαστής του Χίτλερ - και Πρόεδρος των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στο τελευταίο (αντι)ιστορικό μυθιστόρημα του Philip Roth, The Plot Against America]

Μετανάστευση και Εγκληματικότητα

Από το πολύ ενδιαφέρον paper του καλού φίλου της στήλης Λεωνίδα, τμήμα του οποίου είχε προστεθεί σαν σχόλιο σε προηγούμενο post:

..[O]fficial statistics belie the link between the influx of immigration and a supposed rise in the overall crime rates [...]

Unlike what is widely purported, if one excludes motoring offences (e.g. parking fines and failures to comply with driving regulations), there has been a 12.5 per cent fall in the overall rate of notifiable offences recorded by the police within eleven years, from 205,573 in 1990 to 179,799 in 2000 [...]

What is more, in 2000, the percentage of foreigners amongst perpetrators of high-profile crimes such as homicides (intentional and unintentional, completed and attempted), assaults, and drug-related offences was lower than their estimated proportion in the general population of Greece. [Περισσότερα]

Τα στοιχεία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης μέχρι και το 2004 εδώ.
Σχετική συζήτηση στο Ιστολόγιο.

BitTorrent, ο Δίαυλος

Ενδιαφέρουσα (geek-oriented) ανάλυση του συστήματος BitTorrent/Suprnova, που αναδημοσιεύεται σήμερα στο Register. Σύμφωνα με την εκτίμηση του συγγραφέα, μέσω BT διακινείται σήμερα το 53% του P2P traffic και το 35% του συνολικού traffic του διαδικτύου!

Όπως φαίνεται πάντως τις τελευταίες εβδομάδες, η θρυλούμενη "ασφάλεια" που παρέχει το BT σε serial file-sharers είναι μύθος. Το Hollywood (μέσω MPAA) έχει ήδη ξεκινήσει δικαστική καμπάνια εναντίον tracker operators και ετοιμάζεται να κυνηγήσει και απλούς χρήστες. Το γεγονός δε ότι η αρχιτεκτονική του BT ουσιαστικά δεν επιτρέπει free riding (τη συνήθη πρακτική κατεβάζω-αλλά-δε-μοιράζομαι, που πολλοί ακολουθούν σε δίκτυα όπως το Kazaa), το καθιστά ακόμη πιο επικίνδυνο για επίδοξους πειρατές - με δεδομένο ότι σχεδόν όλες οι περιπτώσεις μηνύσεων κατά απλών χρηστών μέχρι σήμερα, αφορούν αυτούς που μοιράζονται/αναδιανέμουν κι όχι αυτούς που απλά κατεβάζουν copyrighted υλικό.

Κι όπως όλα δείχνουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το BitTorrent θα εμπλακεί στη μητέρα των μαχών για το μέλλον του P2P, η οποία θα διεξαχθεί μέσα στο 2005 στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.
[Περισσότερα]

Το τέλος της ανεκτικότητας;

Δημοσκόπηση-καμπανάκι του πανεπιστημίου Cornell, που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα:

Nearly half of all Americans surveyed said they think the US government should restrict the civil liberties of Muslim Americans, according to a nationwide poll. [link]

Τα αποτελέσματα μιας τρομολαγνικής προεκλογικής εκστρατείας κατά την οποία κάθε αμφισβήτηση της κυρίαρχης ρητορικής στον Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας ήταν αδιανόητη, κάθε συζήτηση για την ανάγκη προστασίας θεμελιωδών πολιτικών δικαιωμάτων σημάδι αδυναμίας, κάθε αναφορά στο Γκουαντανάμο και το Abu Ghraib ταμπού; Ή μήπως κάτι που θα βλέπαμε και σε άλλες δυτικές κοινωνίες; Ποια θα ήταν άραγε τα αντίστοιχα νούμερα στην Ελλάδα;

Στο πνεύμα της μεσημβρινής ζώνης

Είχαμε μια καλή συνάντηση με τον πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Γιώργο Παπανδρέου. Ελπίζω να μην ήταν η τελευταία...

Πρωτότυπη δήλωση του Prez-designate Κάρολου Παπούλια έξω απ'τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, χτες το μεσημέρι. Έχουν σκουριάσει τα εθιμοτυπικά του αντανακλαστικά ή εννοούσε κάτι;

Hello Memex!

Το Google Grid μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Σειρά φαίνεται να έχει ο ακαδημαϊκός κόσμος: τα αποκαλυπτήρια του Google Scholar την περασμένη εβδομάδα και η φοβερή χτεσινή ανακοίνωση για το επόμενο βήμα του Google Print.

Vannevar Bush, JCR Licklider, Ted Nelson, Tim Berners-Lee. Το Ίντερνετ ήταν απλά η υποδομή.

Το Google Scholar φιλοδοξεί να γίνει το βασικό εργαλείο αναζήτησης για την ακαδημαϊκή κοινότητα. Αποτελεί και το ωραιότερο homage στις ακαδημαϊκές ρίζες του αλγορίθμου του Google, αφού τα αποτελέσματα ταξινομούνται - προφανώς! - με βάση τον αριθμό παραπομπών.

Στα πλαίσια του Google Print, ανακοινώθηκε η ψηφιοποίηση και διαδικτυακή διάθεση περίπου 25 εκατομμυρίων βιβλίων από τις βιβλιοθήκες του Harvard, του Stanford, της Οξφόρδης, του Michigan και της δημοτικής βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης. Το project θα κρατήσει περίπου 6 χρόνια και τα έξοδα θα επωμιστεί εξ'ολοκλήρου η Google (το πλήρες κείμενο θα έιναι διαθέσιμο δωρεάν μόνο για βιβλία που βρίσκονται στο public domain). To σχέδιο απειλεί να καταπιεί τους σημερινούς premium content providers και τελικά την ίδια την ιδέα της βιβλιοθήκης όπως την ξέρουμε σήμερα. Είναι - προς το παρόν - αμφίβολης κερδοφορίας, αφού η ακαδημαϊκή αγορά μοιάζει αρκετά μικρή για να μπορέσει να αποσβεστεί η τεράστια επένδυση με το μοντέλο των keyword ads. Είναι όμως και κομμάτι μιας ευρύτερης στρατηγικής. Ενδιαφέρον άρθρο στο Chronicle of Higher Education.

[Περισσότερα]

Our Everyday Augmented Lives

Στα '90s γαργάλισε τη φαντασία μας, έγινε όπλο στα χέρια δυσνόητων μετανεωτερικών θεωρητικών και εστία υπαρξιακού άγχους. Σήμερα το cyborg - και η ιδέα της τεχνολογικής υπέρβασης των ορίων του ανθρώπινου που αντιπροσωπεύει - έχει χάσει λίγο από το edge του, ίσως γιατί μας έχει πλέον ενσωματώσει.

Ή γιατί σύντομα δε θα είναι πλέον ορατό δια γυμνού οφθαλμού: έξυπνο make up, έξυπνα υφάσματα και body area networks [link]. Την ίδια ώρα, ένας σωσίας του Ρασπούτιν στο Cambridge, ονόματι Aubrey de Grey, φιλοδοξεί να τινάξει τα ασφαλιστικά μας συστήματα στον αέρα και υποστηρίζει ότι "ο πρώτος άνθρωπος που θα [ψωνίζει] μέχρι τα 1000, μπορεί να είναι ήδη 60", ενώ οι Κινέζοι ετοιμάζονται να στέψουν την πρώτη "Miss Plastic Surgery." (Exoticizing the mundane, are we?)

Με μουσειακό κομμάτι μοιάζει πλέον ο κακομοίρης ο Stelarc.

Το τέλος της Προεδρολογίας

Συζητήσεις επί συζητήσεων μέχρι να βρεθεί το επόμενο πρόσωπο-βιτρίνα της δημοκρατίας μας, το οποίο θα καταλάβει την "αδειανή καρέκλα"-σύμβολο των αδυναμιών της. Όλα αυτά μέχρι χτες το βράδι, οπότε και ανακοινώθηκε, σε πανελλαδικό δίκτυο, το όνομα του ιδανικού διεκπεραιωτή του πολιτειακού μας φολκλόρ - ήταν φυσικά ο αναμενόμενος σεβάσμιος, χαμηλών τόνων, ψιλοαπολιτίκ πολιτικός.

Καθ'όλα συμπαθής και άξιος αποδέκτης της τιμητικής διάκρισης ο κ. Παπούλιας, θα έιναι και καλός promoter της χώρας στα ταξίδια που θα κάνει στο εξωτερικό (*). Ας μείνουμε όμως εκεί, γιατί τα περί ρυθμιστή του πολιτεύματος και ανώτατου άρχοντα είναι μάλλον ανόητα. Από το '86 και μετά, το "ύπατο αξίωμα" έχει λίγη ουσιαστική σημασία στο υπερβολικά πρωθυπουργοκεντρικό μας σύστημα. Ο δε ρυθμιστικός ρόλος του Προέδρου εξαντλείται στο σίριαλ της εκλογολογίας που παίζεται ερήμην του κάθε πέντε χρόνια. Ευτυχώς τελειώσαμε και μ'αυτό.

Μήπως όμως η χώρα μας είναι πλέον αρκετά ώριμη ώστε να μπορεί να αντέξει το διπολισμό μιας πραγματικής "προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;"

(*) Thomas δε το πιστεύω ότι είχε δηλώσει θαυμαστής του αλβανικού μοντέλου! =)

Λίγο φως

Από το άρθρο του Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεου στη σημερινή Κυριακάτικη "Ε":

Νομίζω κάτι πρέπει να γίνει προς τον διαχωρισμό των εξουσιών. Και η απλή πρόταση, που δεν γνωρίζω πώς και με ποιον τρόπο μπορεί να υλοποιηθεί, είναι να επικρατήσει το ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτικού και υπουργικού αξιώματος, δηλαδή ο πρωθυπουργός να επιλέγει ως υπουργούς εξέχοντες πολίτες με έγκριση του Κοινοβουλίου, η δικαιοσύνη να αφεθεί στο να εκλέγει μόνη της τα ηγετικά της στελέχη και ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να εκλέγεται απευθείας από τον λαό.

Δε στέκομαι τόσο στην ουσία ή την εφαρμοσιμότητα της μεταρρύθμισης που προτείνει - και με την οποία γενικά συμφωνώ -, όσο στο πνεύμα που τη διέπει. Ευτυχώς υπάρχουν και φωνές μέσα στην ιεραρχία της ελληνικής εκκλησίας, που δε θεωρούν το Διαφωτισμό αφετηρία της πνευματικής μας παρακμής (σε αντίθεση με αυτήν, ας πούμε..)

3GB webmail

Ο πληθωρισμός στο network storage ανεβαίνει. Άλλα 3GB εδώ. Τώρα περιμένω και το killer hack (a la Gmail Drive) που θα συνδυάζει όλες τις δωρεάν συνδρομές σε webmail services σ'ένα απολαυστικό 1ΤΒ network drive =) (Ναι, και λίγο ακόμα bandwidth δε θα έβλαπτε..)

Google Suggest

Η Μηχανή Αναζήτησης γίνεται λίγο πιο έξυπνη. Μήπως πρόκειται και για ένα ακόμα πρωτότυπο revenue stream για την επίσημη αγαπημένη των netizens; Ή για μια ακόμα ευκαιρία για δημιουργικό googlebombing; Για τον ένα ή τον άλλο λόγο, η επιλογή λέξεων στο σχετικό FAQ είναι προσεκτική:

Our algorithms use a wide range of information to predict the queries users are most likely to want to see. For example, Google Suggest uses data about the overall popularity of various searches to help rank the refinements it offers. An example of this type of popularity information can be found in the Google Zeitgeist. Google Suggest does not base its suggestions on your personal search history.

Ο Dave Pell μας δίνει και το νέο Google Phonetic Alphabet. E-biz as in Echo-Bravo-India-Zulu? Try Ebay-Best Buy-Ikea-... =)

Red v. Blue

Ένα μήνα μετά τις αμερικανικές εκλογές, ο πόλεμος κόκκινων και μπλε καλά κρατεί. Κάποιοι πουλάνε κλειδαριές ασφαλείας κατά της δεξιάς προπαγάνδας του Fox News (υποθέτω για αδύναμους liberals που δε μπορούν να αρκεστούν στο τηλεκοντρόλ), ενώ άλλοι πολεμούν τις γραμμές ανεφοδιασμού του εχθρού και εύχονται χαρούμενα "Μπλε Χριστούγεννα!"

Οι βαθυκόκκινοι, που δεν τα πολυγουστάρουν αυτά τα internets, προτιμούν τα παραδοσιακά media για να προβάλουν τις ανησυχίες τους: στο Mel Gibson ή το Michael Moore το oscar καλύτερης ταινίας; [link]

Votes, Bits & Bytes

Δε συνεδριάζει μόνο ο Συνασπισμός αυτό το Σαββατοκύριακο. Τελευταία μέρα σήμερα για το συμπόσιο Internet and Society 2004: Votes, Bits and Bytes στο Berkman Center του Harvard Law School - ένα από τα πιο γερά σύγχρονα think tank Ιντερνετικής πολιτικής. Θέμα του η επίδραση του ιστού και άλλων διαδικτυακών τεχνολογιών στη δημοκρατία, την πολιτική, τη δημοσιογραφία και τα κοινωνικά κινήματα. Ιδιαίτερη έμφαση στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές, τα πολιτικά blogs, τα peer-to-peer δίκτυα κ.α.

Το προπαρασκευαστικό υλικό βρίσκεται εδώ. Υπάρχει και ζωντανό video feed από τις σημερινές συζητήσεις. Οι βασικές ομιλίες λογικά θα αρχειοθετηθούν στο ίδιο site σε μερικές μέρες - ελπίζω με καλύτερη ποιότητα ήχου.

Αλέξανδρος

Είδα το λοιπόν κι εγώ τον Αλέξανδρο - θέμα ατέρμονης μπουρδολογίας στα κανάλια κι αφορμή για μια απ' τις πιο γελοίες μηνύσεις που έχουν γίνει μετά από εκείνη της περίφημης κυρίας που ζεματίστηκε με τον καφέ των McDonald's. Ρίχνω λοιπόν και τη δική μου βαρυσήμαντη άποψη στο mix =)

Δε θα πολυλογήσω. Πήγα προσδοκώντας το ναδίρ, κάτι σαν το Plan 9 From Outer Space του Ed Wood - μια ταινία τόσο αβυσσαλέα κακή, που τελικά αξίζει να τη δεις. Δεν ήταν τέτοια. Για την ακρίβεια, τη βρήκα μια χαρά. Είχε πολλή ψυχανάλυση για να είναι αριστούργημα, αλλά έφτιαξε έναν ήρωα-ιδεαλιστή-σφαγέα-τύραννο-τυραννισμένο που μπορούσες περίπου να καταλάβεις, να συμπαθήσεις και να προβάλεις σε μεταγενέστερες προσωπικότητες-μυστήρια της ιστορίας. Ο Stone είχε και μια υπέροχη απάντηση σ'εκείνους που επιμένουν να κρίνουν τέτοιες ταινίες με βάση την ιστορική τους ακρίβεια: ένα δυνατό επιχείρημα για τη σαθρότητα της ίδιας της ιδέας της ιστορικής ακρίβειας.

Eίχε αρκετές αδυναμίες η ταινία, καμία όμως δε με ενόχλησε τόσο όσο οι εθνικές και άλλες ευαισθησίες του μεταφραστή ("Philip brought those devious Greeks to their knees" -> "ένωσε τους Έλληνες") ή τα χαχανίσματα με τα οποία αρκετοί "σινεφίλ" υποδέχονταν τα τετ-α-τετ Αλέξανδρου-Ηφαιστίωνα.

[Διαβάστε και την ενδιαφέρουσα κριτική του nik_kit στο Τεκμήριο της Ύπαρξης]

P2P: Ρομαντικοί και Ρεαλιστές

Δυο χαρακτηριστικές ατάκες από το ενδιαφέρον άρθρο [θέλει συνδρομή] του Economist για τα δίκτυα P2P. Η αποκοπή τους από τα συμφραζόμενα είναι άδικη, όμως αυτές οι δύο προτάσεις τελικά συμπυκνώνουν δύο διακριτές αντιλήψεις της τεχνολογίας:

“P2P is a perfectly natural evolution of the internet—in fact, a return to the original style and usage that the creators of the internet really had in mind” [Ian Clarke, the founder of FreeNet, a P2P network that provides anonymity in order to bypass censorship]

“P2P is an architecture—what we need is a market mechanism” [Bernardo Huberman, the director of the Information Dynamics Lab at Hewlett-Packard Laboratories]

Το άρθρο συνοψίζει τις πρόσφατες χρήσεις της τεχνολογίας και κάποιες σοβαρές προσπάθειες για την ανάδειξή της ως νόμιμο και αποτελεσματικό εναλλακτικό μοντέλο στις κλασσικές μορφές διανομής. Αυτά είναι τα γερά επιχειρήματα για τους ευαγγελιστές των ομότιμων δικτύων, όχι η σχεδόν θρησκευτική προσήλωση στα οράματα των 60s και οι ασυναρτησίες περί "natural evolution."

(Θα επανέλθω με περισσότερα μόλις βρω το χρόνο)

Ουκρανία, Ιράκ και το δικαίωμα στη δημοκρατία

Η πιο δυνατή νεοσυντηρητική πένα στις ΗΠΑ, ο Charles Krauthammer της Washington Post, συγκρίνει την πρόσφατη σύγκλιση ΗΠΑ-ΕΕ στη σοφτ διασκευή του ψυχροπολεμικού δράματος παλαιότερων δεκαετιών που παίζεται σήμερα στην Ουκρανία, με το βαθύ σχίσμα γύρω από το μέλλον του Ιρακ. Σύμφωνα με τη συνήθη ρητορική των νεοσυντηρητικών, κλείνει με το επιχείρημα που ξέρει πως θα βρει πρόσφορο έδαφος στο πνεύμα των φιλελεύθερων και την καρδιά των αριστερών (τέτοιοι ήταν άλλωστε κι αυτοί στην αρχή της διαδρομής τους): γιατί να έχουν δικαίωμα στη δημοκρατία οι Ουκρανοί, αλλά όχι οι Ιρακινοί;

Τουλάχιστον ειρωνικό, αν σκεφτούμε ότι ο Ψυχρός πόλεμος ήταν - από τη σκοπιά της Δύσης - πόλεμος ενάντια σ'έναν επικίνδυνο, απλουστευτικό ιδεαλισμό. [link] (Χρειάζεται registration - ή BugMeNot)

Apple και IBM;

Μια πολύ τολμηρή υπόθεση για την επικείμενη πώληση του τμήματος προσωπικών υπολογιστών της IBM, από τον Cormac O'Reilly του Register:

...an even better and more audacious speculation is that once publicly free of the PC division IBM will either buy, or form a close joint venture with Apple to sell its PCs, which coincidentally are now built around IBM's PowerPC chip. Selling its PC Division would also pave the way for such an IBM move to be approved by the FTC.
[το πλήρες κείμενο]

Αυτό κι αν θα'ναι βόμβα, 20 χρόνια μετά τη θρυλική διαφήμιση του Superbowl! (Και ωραίο twist, μετά την προχτεσινή συζήτηση στο digitalville)

Becker-Posner Blog

Ο καλός φίλος της στήλης και έγκριτος ιστολογιοδίφης Μάηκωλ μου έγραψε για ένα νέο celebrity blog. Ένας νομπελίστας οικονομολόγος (Becker) κι ένας ομοσπονδιακός δικαστής που έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας (Posner), γράφουν για πολιτική, νομικά, οικονομικά και τεχνολογία. Σχετικά blog-savvy - ο Posner είχε κάνει guest-blogging στο ψηφιακό σπίτι του Larry Lessig πριν λίγους μήνες -, ξεκίνησαν χτες με δυο αρκετά προβοκατόρικες τοποθετήσεις γύρω από το θέμα του "προληπτικού πολέμου." Πολύ ενδιαφέροντα τα σχόλια των αναγνωστών. [link]

"The Last Anchorman.."

Δεν είχα σκοπό να γράψω εδώ γι'αυτό, αλλά νομίζω ότι συνδέεται με τη συζήτηση γύρω τη σημασία των "θεσμών" (όπως οι NY Times) για τους Αμερικανούς: Άρθρο του Andrew Sullivan στους Κυριακάτικους Times του Λονδίνου, με αφορμή την αλλαγή φρουράς στους παρουσιαστές των κεντρικών δελτίων ειδήσεων σε δύο από τα τρία μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα των ΗΠΑ. Πολύ ενδιαφέρουσες οι σκέψεις του για τον ιστορικό ρόλο του anchorman και την παρακμή των nightly news στα παραδοσιακά δίκτυα. Λιγότερο πειστική η σύνδεση με την επανεκλογή του Τζορτζ Μπους. [link]

Le Monde Blogs!

Η Le Monde αγκαλιάζει τα blogs (και δεν τους αλλάζει και τ'όνομα!) Blog away κύριοι και κυρίες της εγχώριας σκηνής. Ίσως κάποια μέρα ο Πρετεντέρης κι ο Μαρίνος ν' αποκτήσουν περίεργους γείτονες στο ΒτΚ =)

Χόρτο, εθελοντισμός και η επανένταξη του P2P

Δεν είναι ιδιαίτερα φρέσκο νέο, αλλά οποιαδήποτε αναφορά στο μέλλον των ομότιμων (P2P) δικτύων [ή, καλύτερα, "δικτύων ομοτίμων";] στη διανομή ψηφιακού περιεχομένου πρέπει να περιλαμβάνει και το "γνήσια Ιντερνετικό" Weed. Έχει ένα ωραίο grassroots appeal κι είναι ο πιο φυσικός τρόπος εκμετάλλευσης των ιδιαιτεροτήτων της τεχνολογίας - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει και αρνητικά: α) χρειάζεται DRM και β) αμφισβητεί τις παραδοσιακές μορφές διανομής τόσο ριζικά, ώστε να καθιστά το ενδεχόμενο αποδοχής του από μεγάλες δισκογραφικές στο προσεχές μέλλον εξαιρετικά αμφίβολο. Τέτοιου τύπου multilevel marketing ίσως λειτουργεί καλύτερα για upstart μπάντες και λιγότερο mainstream ακούσματα. [Σχετικό άρθρο στο Wired News]

Υπάρχει πάντα και η πρόταση του EFF, δανεισμένη από το εθελοντικό μοντέλο του shareware. Είναι απλή και ρεαλιστική, αλλά και πάλι δεν περιμένω από τη μουσική βιομηχανία να συμφωνήσει με κάτι τέτοιο, χωρίς να έχει πρώτα αδειάσει τη φαρέτρα των μηνύσεων και του lobbying.

"What is EPIC?"

Η ιστορία του Web ως χρονικό του τέλους της 4ης εξουσίας (στην παραδοσιακή της μορφή). Καταπληκτικό faux documentary του έτους 2014, με ατμόσφαιρα που θυμίζει Philip K. Dick. Πόση διαφορά έχει άραγε το Google News από τα homeopapes στις παλιές ιστορίες του PKD;

[link] Θέλει σχετικά γρήγορη σύνδεση (ιδανικά DSL)

Snocap - η επανένταξη;

Ο Shawn Fanning, το original κακό παιδί του file-sharing και ιδρυτής του Napster, ολοκληρώνει τη μεταμόρφωσή του σε ευυπόληπτο whitehat. Η νέα του εταιρία, Snocap, θα αναστήσει το υπέροχο - και νομικά προβληματικό - interface του παλιού Napster, αυτή τη φορά σαν γέφυρα μεταξύ δισκογραφικών και δικτύων P2P. To Snocap θα πληρώσει τις δισκογραφικές για να δημιουργήσει μια κεντρική ψηφιακή αποθήκη μουσικής, με την οποία θα μπορούν να συμβάλλονται P2P operators όπως η Sharman Networks του γνωστού Kazaa. Κάθε φορά που ένας χρήστης του Kazaa θα κατεβάζει κάποιο κομμάτι, το αρχείο θα σκανάρεται και θα συγκρίνεται με τη συλλογή του Snocap. Αν το κομμάτι υπάρχει στη συλλογή, η Sharman θα πληρώνει ένα μικρό royalty στην εταιρία του Fanning. Το κόστος τελικά θα μεταφέρεται στους χρήστες μέσω συνδρομών ή διαφημίσεων.

Η ιδέα του Fanning έχει ήδη πάρει χρηματοδότηση $10M, ίσως γιατί οι venture capitalists βλέπουν μια αναδυόμενη αγορά μεσαζόντων-διαχειριστών πνευματικής ιδιοκτησίας. Στα θετικά του Snocap η επιθυμία των εταιριών P2P να απαλλαγούν απ' τη δικαστική-νομοθετική αγχόνη που αιωρείται πάνω από το κεφάλι τους, αλλά και η απουσία DRM (που εξελίσσεται σε Vietnam των συστημάτων διανομής ψηφιακού περιεχομένου). Στα αρνητικά, ότι θα χρειαστεί να περπατήσει πάνω σε κινούμενη άμμο - αφού με κάτι τέτοιο μοιάζει ο εφιάλτης του licensing μέσα στο σημερινό νομικό και δικαιοδοτικό χάος. Very high market risk.. [link]
[Περισσότερα]

Ουκρανία και Αριστερά

Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που συμβαίνει με την αποτίμηση των εξελίξεων στην Ουκρανία. Από τη μια βλέπουμε εικόνες που φέρνουν στο νου τις συγκλονιστικές μέρες του '89. Απ'την άλλη, είμαστε αρκετά απομακρυσμένοι από την εποχή εκείνη και πολύ πιο κυνικοί. Ωραίοι οι πολύχρωμοι διαδηλωτές με τα λουλούδια και τις impromptu συναυλίες, αλλά γιατί τέτοια υποστήριξη από τη Δύση και τα media της;

Η Αριστερά είδικά εμφανίζεται πάλι διχασμένη. Ακόμα και το Indymedia (που αυτές τις μέρες γιορτάζει τα 5 του χρόνια), μοιάζει να αποφεύγει επιμελώς το σχολιασμό των γεγονότων της Ουκρανίας - ειδικά μετά απ' αυτό.

Μετά χαράς θα φάω το keyboard μου αν το προσεχές μέλλον δικαιώσει τους δύσπιστους, αλλά νομίζω ότι ο Ουκρανός ξεσκεπάζει λίγο από τον κυνισμό που απειλεί να οδηγήσει τη Δύση στην πολιτική παράλυση (εν μέρει χάρη και στα κατορθώματα των νεοσυντηρητικών του Λευκού Οίκου): απλοϊκή θεώρηση των πραγμάτων, γενικεύσεις και πετρέλαια. Παντού πετρέλαια.

Για να κάνω κι εγώ μια υπεραπλούστευση: Θα υποστήριζαν οι σημερινοί κυνικοί την ελληνική επανάσταση του '21;

[Background Reading: Εκλογές στην Ουκρανία]

Η Βραζιλία σπάει τις πατέντες

Να κι ένα καλό νέο στη φετινή μάλλον μελαγχολική παγκόσμια μέρα κατά του AIDS. Η Βραζιλία αγνοεί την πνευματική ιδιοκτησία των μεγάλων φαρμακευτικών - αιτία διαρκούς ανθρωπιστικής καταστροφής στον αναπτυσσόμενο κόσμο - και παρασκευάζει generic φάρμακα για το HIV. Τα φάρμακα αυτά θα διατίθενται δωρεάν στους φορείς του ιού. [link]

The Incredibles - Η Αποκατάσταση του Σούπερ Ήρωα

Διαβάζω για τους Απίθανους της Pixar σ'ενα από τα πολύ ενδιαφέροντα blogs της - μικρής (;) - ελληνικής "σφαίρας."

τα references στο κλίμα των κατασκοπικών ταινιών των ‘60s από την μέση της ταινίας και μετά, είναι αμέτρητα και γίνονται με τον καλύτερο και πιο εμπνευσμένο τρόπο. Εξωτικά νησιά με ηφαίστεια, underground lairs και αμέτρητοι ένοπλοι φύλακες που περιπολούν το κρησφύγετο του κακού ενώ μετακινούνται με monorail trains, πύραυλοι που εκτοξεύονται στο διάστημα μέσα από το ηφαίστειο μετά από αντίστροφη μέτρηση, και τόσα όλα. Και όλα με ένα set design εντελώς εμπνευσμένο από τα σχέδια του Ken Adam και με μουσική υπόκρουση από τον Michael Giacchino (Alias) εναρμονισμένη στο ύφος των soundtracks του John Barry... [link]

Πολύ ενδιαφέρον βρήκα και το σχόλιο του Bird πάνω στην ιδέα του υπερήρωα - που συχνά συνδέεται με ένα ψιλοφασιστικό πρότυπο masculinity και απορρίπτεται ως εντελώς εφηβικό είδος κόμικς. Ο "κύριος Απίθανος", όπως και πολλοί ήρωες των ρεβιζιονιστικών κόμικς των δεκαετιών 70 και 80 (με αποκορύφωμα το καταπληκτικό Watchmen του Alan Moore, που θα μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο Αρονόφσκι) ντύνεται ξεκάθαρα με το μανδύα του αντικονφορμισμού, όχι της τάξης. Τοποθετώντας την ιστορία στα φαινομενικά ανέμελα αλλά πολύ καταπιεστικά αμερικανικά '50ς, ο Bird τονίζει ακόμα περισσότερο την επιθυμία για απόδραση, που έμελλε να εκραγεί την επόμενη δεκαετία. (Στο υποθετικό sequel των Απίθανων, η ντροπαλή Violet θα ήταν ένα super duper παιδί των λουλουδιών)

Η αλήθεια είναι οτι τα superhero comics είναι παρεξηγημένα. Μια ματιά στην ιστορία τους μόνο δείχνει ότι κατά βάθος είναι πολύ ανατρεπτικό είδος διήγησης. Καλύτερα απ'όλους ίσως, την ιστορία αυτή τη διηγείται ένας μυθιστοριογράφος: ο Michael Chabon, στο βραβευμένο με Pulitzer The Amazing Adventures of Kavalier and Clay (2001).

Update: Για άλλους πάλι, ο αντικονφορμισμός των Απίθανων λίγο διαφέρει από αυτόν του Ντικ Τσέινι. Γιατί όχι; Κι οι νεοσυντηρητικοί παιδιά των 60s είναι.. 1, 2

Blogging the Velvet Revolution

Η κρίση στην Ουκρανία από μέσα. Δεν έχω βρει ακόμα blog που να υποστηρίζει το Γιανούκοβιτς (όχι ιδιαίτερα παράξενο αν αναλογιστούμε τον πολιτικοκοινωνικό χάρτη της χώρας), αλλά η αμεσότητα αξίζει, έστω κι αν λείπει η πολυφωνία.

Neeka's Backlog
ukraine_revolution

Δε συγκινούνται βέβαια όλοι με τα περί "βελούδινης επανάστασης." Ο K. Gajendra Singh, Ινδός διπλωμάτης με θητεία στην ανατολική Ευρώπη, βλέπει αντίθετα ένα καλοστημένο δυτικό franchise επαναστάσεων.

The Western media have only highlighted how youthful demonstrators can bring down an authoritarian regime, simply by attending rock concerts in a central square. The demonstrations supporting pro-Western Yushchenko have laser lights, plasma screens, sophisticated sound systems, rock concerts, tents to camp in and huge quantities of orange clothing. These are all spontaneous protests. Enormous rallies were held in Kiev and eastern Ukraine in support of Yanukovich, but Western TV channels hardly noticed them. Yanukovich supporters were denigrated as having been brought in by buses, while ignoring obvious questions such as where the "Orange Revolution" money has come from and how quickly the opposition organized. It appears to be another case of spreading democracy through the use of a civilian coup d'etat. [link]

Open-source δημοσιογραφία;

Φρέσκο και πολύ ενδιαφέρον πράμα από την "κολλεχτίβα" που μας έφερε τη wikipedia (ελληνιστί Βικιπαίδεια). Αν τα blogs εκδημοκράτισαν το άρθρο γνώμης, το wikinews μπορεί κάποια μέρα να ανταγωνιστεί τα μεγάλα news feeds. Μπορεί το μοντέλο ανοικτού κώδικα να εξασφαλίσει αντικειμενικότερη πληροφόρηση; Και αν ναι, με ποιούς κανόνες; Αξίζει να ρίξετε μια ματιά στο review process poll - wikiκρατία εν δράσει!

Σχετικό άρθρο στο Wired News (thanks Κώστα!)