Το τέλος της Προεδρολογίας

Συζητήσεις επί συζητήσεων μέχρι να βρεθεί το επόμενο πρόσωπο-βιτρίνα της δημοκρατίας μας, το οποίο θα καταλάβει την "αδειανή καρέκλα"-σύμβολο των αδυναμιών της. Όλα αυτά μέχρι χτες το βράδι, οπότε και ανακοινώθηκε, σε πανελλαδικό δίκτυο, το όνομα του ιδανικού διεκπεραιωτή του πολιτειακού μας φολκλόρ - ήταν φυσικά ο αναμενόμενος σεβάσμιος, χαμηλών τόνων, ψιλοαπολιτίκ πολιτικός.

Καθ'όλα συμπαθής και άξιος αποδέκτης της τιμητικής διάκρισης ο κ. Παπούλιας, θα έιναι και καλός promoter της χώρας στα ταξίδια που θα κάνει στο εξωτερικό (*). Ας μείνουμε όμως εκεί, γιατί τα περί ρυθμιστή του πολιτεύματος και ανώτατου άρχοντα είναι μάλλον ανόητα. Από το '86 και μετά, το "ύπατο αξίωμα" έχει λίγη ουσιαστική σημασία στο υπερβολικά πρωθυπουργοκεντρικό μας σύστημα. Ο δε ρυθμιστικός ρόλος του Προέδρου εξαντλείται στο σίριαλ της εκλογολογίας που παίζεται ερήμην του κάθε πέντε χρόνια. Ευτυχώς τελειώσαμε και μ'αυτό.

Μήπως όμως η χώρα μας είναι πλέον αρκετά ώριμη ώστε να μπορεί να αντέξει το διπολισμό μιας πραγματικής "προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;"

(*) Thomas δε το πιστεύω ότι είχε δηλώσει θαυμαστής του αλβανικού μοντέλου! =)