Montage of a Dream Deferred

Όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, έτσι και σήμερα η γη της ελευθερίας και της ευκαιρίας παίρνει ένα long weekend για να θυμηθεί τα έργα και τις ημέρες του Martin Luther King Jr. Κάνοντας μια βόλτα στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σήμερα το πρωί, το βλέμμα μου σταμάτησε πάνω σ'ένα μικρό βιβλιαράκι, που σα να είχε την τιμητική του στις προθήκες. Ήταν μια συλλογή ποιημάτων του Langston Hughes - μεγάλη μορφή της αποκαλούμενης Αναγέννησης του Χάρλεμ, τη δεκαετία του '20. Ξεφυλλίζοντας τη μικρή συλλογή παρατήρησα ότι, στο πνεύμα της ημέρας, ξεχειλίζει αισιοδοξία - ο κόσμος όλος, λευκοί, μαύροι, κίτρινοι, μια μεγάλη αγκαλιά. Ίσως γιατί λείπει το πιο απελπισμένο, όμορφο και προφητικό έργο του:

What happens to a dream deferred?

Does it dry up
like a raisin in the sun?
Or fester like a sore--
And then run?
Does it stink like rotten meat?
Or crust and sugar over--
like a syrupy sweet?

Maybe it just sags
like a heavy load.

Or does it explode?

Όταν ο Hughes πέθανε, ένα περίπου χρόνο πριν τη δολοφονία του King στο Memphis, το όνειρο είχε ήδη εκραγεί.